Ellen Schrijver knijpt zichzelf iedere week wel een paar keer in de armen. Dat is dan vooral in de vijf uurtjes op maandag wanneer ze als orthopedagoog aanschuift bij ’t Schoapie. “Het is onvoorstelbaar. Ik werk hier nog maar zeven weken en ik heb nu al het gevoel dat ik er meerdere jaren actief ben. We spreken dezelfde taal. Eén woord is voldoende om elkaar te begrijpen”, zegt ze halverwege juni.
Ze straalt een en al positivisme en enthousiasme uit. Dat heeft te maken met haar persoonlijkheid en met de locatie, het aanbod, het werk en de relatie met het team. In die mooie aftrap van het gesprek klinkt zelfs nog iets van lichte verbazing door in haar stem. “Het is voor mij heel bijzonder om hier als geboren Mariënheemse te mogen werken.”
Hart voor kinderen en de omgeving
Ellen erkent dat ze ondanks haar kennis van het wereldje en haar achtergrond vanuit het dorp niet precies wist op welk niveau ’t Schoapie opereerde. Ja, ze wist wel dat er mogelijkheden waren voor kinderopvang, maar dat er ook specialistische kindzorg werd aangeboden… En dan ook nog in deze mate…
“Persoonlijk vind ik de gedachte achter de start van de Bloemenweide echt heel mooi. Dat je als team het initiatief neemt om meer te doen voor bepaalde kinderen en daarom besluit niet meer te verwijzen maar het zelf op te pakken. Dat is ondernemerschap en het toont aan dat je hart hebt voor de kinderen én de omgeving.”
“Voorbereiden op de wereld”
Ellen is eigenaar van ‘Voor mij’, praktijk voor orthopedagogiek & hoogbegaafdheid. Tegelijk is ze per week dus zo’n vijf uur bij ’t Schoapie actief als orthopedagoog. “Ik pak mijn werkzaamheden daar zo breed mogelijk op. Zowel qua leeftijd (van 0-4 jaar, BSO en Tienergroep) als qua doelgroep (zeker niet alleen gericht op begaafde en gevoelige kinderen). “In algemene zin kun je zeggen dat ik de kinderen help om zich voor te bereiden op de uitdagingen die de wereld voor ze in petto heeft. En dat ik kan meedenken met ouders die vastlopen in de zorg voor hun kind en de uitdagingen met school(keuze).”
Vraagbaak voor collega’s en ouders
’t Schoapie benaderde haar in eerste instantie om samen wellicht tot een zogenaamde peergroup te komen. Vrij vertaald is dat een groep van gelijkgestemden. In deze specifieke situatie een groep van hoogbegaafde peuters die moeite hebben om met anderen in contact te komen en dus juist meer begrip kunnen ervaren bij elkaar.
De groep is er nog niet, maar de ambitie ligt zeker nog op tafel. Dit eerste contact was echter wel het startsein voor verdere samenwerking. “Mijn rol kun je het best omschrijven als vraagbaak. Voor ouders om ze ondersteunen bij de opvoeding. En voor de collega’s van de Bloemenweide om mee te kijken, mee te denken en mee te puzzelen. Ik heb inmiddels behoorlijk veel puzzelstukjes in mijn rugzak”, zegt ze met een knipoog.
De olifant en de porseleinkast
Als je ergens nieuw binnenkomt, kun je meteen als een olifant door de porseleinkast gaan, maar die werkwijze past helemaal niet bij Ellen. En het was volgens haar zeker ook niet nodig om alles overhoop te gooien. “Ik was en ben onder de indruk hoe het hier allemaal is geregeld. Ik heb dus ook al vrij snel ook iets geroepen van ‘hebben jullie zelf eigenlijk wel in de gaten hoe goed jullie zijn?’.
De belangrijkste les: open en nieuwsgierige houding!
Niets menselijks is ons vreemd. Dat er bij de leidsters best een keer gevoelens van irritatie naar boven kunnen komen, daar staan we niet van te kijken. Met name als kinderen ongewenst, ongepast of onverwacht gedrag vertonen.
Eén van de eerste opmerkingen van Ellen was dan ook dat het goed is om met een open en nieuwsgierige houding in de groep te staan. “Gedrag komt altijd voort uit het doel wat er achter zit. De kunst is om er achter te komen wat het doel en/of de functie is. Enerzijds maakt dat ons werk interessanter en gemakkelijker, anderzijds leidt het tot minder irritatiegevoelens. De volgorde die ik dan graag aanhoud, is erkennen, herkennen en de noodzaak voelen om wel of niet tot gedragsverandering over te gaan.”
5-sterrenlocatie en de droom
Je zou het bijna vergeten. Naast praktijkhouder en orthopedagoog bij ’t Schoapie is Ellen Schrijver ook nog moeder. En heeft ze zelf twee hoogbegaafde kinderen op de kinderopvang gehad waardoor ze ook in staat is om te vergelijken. “Dan zeg ik hier wel eens tegen de collega’s dat we op een 5-sterrenlocatie werken!”
Ze schiet in de lach omdat ze zich een droom herinnert. “Ik heb ‘m toen ook meteen gedeeld. Ik droomde dat ik hier fulltime aan het werk was. En het mooie is: ik werd heel blij wakker. Echt waar! Dat zegt voor mij iets over het niveau, de plek en de mensen.”
