Je hebt wel eens sporters en coaches die precies op het juiste moment bij een nieuwe club binnenkomen. Dat ze in hun eerste seizoen meteen kampioen worden. Is dat een kwaliteit, is het geluk, goede timing of – dat is het meest waarschijnlijk – een combinatie van al deze factoren? Dit pakket kan zeker ook helpen als je op zoek gaat naar een nieuwe baan. Of nog beter: een droombaan!
Vraag het maar aan Ellen Morrenhof. Misschien was ze zich van tevoren niet eens zo bewust dat ze al deze elementen in huis had. Maar in de praktijk is het een mooie match tussen haar en ’t Schoapie. Het begon allemaal met de Bloemenweide, de opvang voor kinderen met een speciale hulpvraag. “De Bloemenweide is echt mijn kindje”, stelt ze onomwonden.
Ze kwam met een achtergrond in de Jeugdzorg binnen bij ‘t Schoapie omdat het speciale kind haar aan het hart gaat en ze graag op een andere manier haar bijdrage wilde leveren. Hoe mooi is het dan als je zoiets als de Bloemenweide mag helpen opbouwen. “Ik kan echt zeggen: vanaf de eerste steen”, geeft ze lachend aan.
Nu regie over regulier
Sinds pak ‘m beet twee jaar staat ze eigenlijk niet meer – zoals het hier zo mooi heet – op de groep, maar is ze voornamelijk actief als pedagogisch coach. Dat voelt best bijzonder. Ze heeft nu vooral de regie over de reguliere kinderopvang en collega Lisa (Nijland) over de specialistische kindzorg. Maar dat moeten we zeker niet zien als twee losse takken met een muur ertussen. De kracht van ’t Schoapie is juist dat het waar mogelijk in elkaar overloopt en dat het waar nodig wordt afgeschermd. “We werken nauw samen”, stelt Ellen.
Betrokken bij kind en collega
In haar rol als pedagogisch coach is ze een soort spin in het web binnen ’t Schoapie. Ze is betrokken bij de visie voor de toekomst, praat met ouders over de ontwikkeling van hun kind, kijkt mee hoe de kinderen het doen in de groepen, ze denkt mee met de leiding en coacht de medewerkers. Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat ze slechts 18 uur aanwezig is.
Is het een fase of is er meer aan de hand?
Die rol van spin in het web past haar goed. Het ene moment observeren in een groep waarom een kind meer huilt of aandacht nodig heeft, het andere moment een medewerker in haar kracht zetten. Regelmatig komen die twee zelfs heel dicht bij elkaar. Ze illustreert het met een voorbeeld: “In één van de groepen van 0-3 jaar zitten twee pientere kinderen. Ze zijn slim, maar ook gevoelig en tonen bijvoorbeeld meer boosheid en frustratie. De leidsters vragen dan om mee te kijken zodat we met elkaar kunnen constateren of het een fase is of dat we iets anders constateren.”
Twee werelden samenbrengen
Dat ‘iets anders’ kan bijvoorbeeld bovengemiddelde intelligentie zijn. In dat soort situaties is het wel goed om een plan op maat te maken voor het kind en hierin samen op te trekken met de ouders. “Je hebt de ouders nodig om het totale plaatje in beeld te brengen van hoe de dag verloopt met de kinderen. Gaan ze bijvoorbeeld relaxed naar bed of juist niet? Bovendien kunnen we de ouders handvatten en tips meegeven. Hoe dan ook, het is van belang om die twee werelden, thuis en de opvang, samen te brengen. Het kind moet zich fijn voelen en in de groep kunnen ontwikkelen.”
Op tijd erbij zijn en uitdagingen bieden
Zeker in de wereld van de kinderopvang vormen de kinderen met bovengemiddelde intelligentie wel eens een vergeten groep, weet Ellen. “Voor kinderen met een achterstand is heel veel geregeld, maar voor deze groep eigenlijk niet. We willen daarom proberen in de leeftijd 0-4 jaar extra alert te zijn op bijdehandjes en slimmigheden bij kinderen. Dan kunnen we ook eens kijken wat er in zo’n kind zit als je het meer uitdaging geeft en even – figuurlijk gesproken – in het diepe gooit. Verder is het belangrijk om het vooral normaal te houden.”
De ultieme wens: één erfgedachte!
Ellen Morrenhof vindt het ongelooflijk knap wat Silvia en Martin Nikamp door de jaren hebben opgebouwd. Zowel qua locatie als qua aanbod en het team van medewerkers dat de visie onderschrijft om in elk kind het talent naar boven te halen. En dan vooral op een relaxte, spelende manier. “De huidige samenleving is zo prestatiegericht. Wat je dan bij kinderen ziet, is dat ze uit balans raken. Het is zo goed dat ze hier af en toe even de handen in de modder steken”, zegt ze met een glimlach. Om vervolgens verder te gaan met haar blik op de toekomst. “Mijn wens is dat we hier met alle organisaties en doelgroepen die er bij gaan komen nog meer gebruik kunnen maken van de mogelijkheden die het erf ons biedt. Niet door iedereen in hokjes te stoppen, maar door één erfgedachte uit te stralen.”
