De noodzaak om visitekaartjes uit te delen, is waarschijnlijk niet echt aanwezig bij ’t Schoapie. Maar mocht binnenkort toch de stap naar de drukker worden gezet, dan krijgt Lisa Nijland de titel coach/beleidsmedewerker van de specialistische kindzorg op haar kaartje, want dat is de functie die ze momenteel bekleedt. Na jaren op de groep te hebben gestaan, is ze nu dus eigenlijk leidinggevende. Dat voelt onwennig en zelfs wat ongemakkelijk. “Die term past helemaal niet bij mij. Ik ben echt van de gelijke verhoudingen en het samen doen.”
Het is de eigen bescheidenheid die haar in de weg lijkt te zitten. Valse bescheidenheid moeten we misschien zelfs zeggen, want als iemand model staat voor de groei van ’t Schoapie, dan is het deze jongedame. “Ik wist al vroeg dat ik een passie had voor het kind en vooral het jonge kind en kom er nu achter dat ik überhaupt graag met mensen werk. Dat vind je ook terug in andere uitdagingen”, verwijst ze naar haar nieuwe rol waarbij ze dus meer op kantoor te vinden zal zijn.
Met de paplepel
Sommige kinderen weten al vroeg welke richting ze op willen met hun latere leven. Lisa is er zeker één uit die categorie. “De aandacht voor (jonge) kinderen is me eigenlijk met de paplepel ingegoten. Mijn moeder is gastouder en ik weet niet beter dan dat het huis altijd vol was met kinderen. Dat vond ik geweldig. Dus ja, ik wist al vrij snel dat ik dit werk leuk vind. De reguliere opvang, maar zeker ook als er sprake is van meer uitdaging. Het was dus een bewuste keuze om pedagogiek te gaan studeren.”
Meedenken en meepuzzelen
Na zeven jaar voor de groep kwam die mooie nieuwe uitdaging. “Ik vond het echt geweldig in de groep, maar tegelijk ben ik ook wel iemand die een prikkel nodig heeft. Toen Silvia met de vraag kwam, dacht ik meteen: ‘gewoon proberen’! Je kunt er maar op één manier achter komen wat bij je past. Het voordeel voor mij was zeker dat ik bepaalde cases ken, weet hoe het hier reilt en zeilt en ik vind het geweldig om mee te denken en mee te puzzelen. Met de collega’s, de ouders én het kind.”
Het credo: jezelf en de organisatie blijven ontwikkelen!
Ze is goed in staat om te beoordelen hoe ’t Schoapie door de jaren heen is veranderd. “Als organisatie hebben we echt stappen gemaakt. Dat moest ook wel”, aldus Lisa terwijl ze aangeeft dat de organische groei haar ook heeft verrast. “Het bevestigt alleen maar aan dat het goed is om je te blijven ontwikkelen. Als organisatie én als persoon!”
De beste zorg voor ieder kind en iedere ouder
Als er één woord is dat in gesprekken met ouders en betrokkenen terugkomt, dan is het puur. Puur vanwege de ligging in het buitengebied, puur qua beleving bij de medewerkers en puur vanwege het feit dat eigenaren Silvia en Martin Nikamp op het eerste oog niet lijken te werken met een stip op de horizon. “Ja, dit werk doe je omdat je er passie en feeling voor hebt. Je hebt slechts één doel: de beste zorg voor ieder kind en iedere ouder. Daar ben je continu mee bezig. Dat wil overigens niet zeggen dat we zonder plan werken”, benadrukt Lisa.
Het verschil maken
De beste zorg leveren, dat doe je op de groep en op het buitenterrein en zeker ook achter de schermen (op kantoor). “Het begint al met het eerste telefoontje. Een ouder legt hier vaak een flinke uitdaging op tafel en ik merk iedere keer weer hoe belangrijk het is dat je daar de tijd voor neemt. Dat je de moeite neemt om het verhaal achter de boodschap te willen begrijpen en het vervolgens in een dag – dat lukt niet altijd hoor – in goede banen kunt leiden. Ik heb het echt meegemaakt dat een moeder aan het eind van de dag in huilen uitbarst. Van opluchting en blijdschap.”
Op zoek naar die passende plek
Door de groei kan ’t Schoapie veel aan als het gaat om specialistische kindzorg. “In principe is iedereen hier welkom”, formuleert Lisa de basisgedachte. Dat wil echter niet zeggen dat iedereen altijd een plek krijgt. “Het moet passend zijn voor het kind. Persoonlijk vind ik het heel professioneel om ook nee te kunnen verkopen. We hebben hier wel eens een rustige periode gehad waarbij we toch een kind doorplaatsen naar een pedagogisch dagcentrum. Dat doen we omdat het voor het kind de juiste plek is. Je kunt nog zoveel kinderen willen binnenhalen omdat de tijd en ruimte het toelaat, maar daar gaat het niet om. Je moet kijken waar het kind het best tot zijn recht komt. Dat is voor ouders misschien niet altijd leuk om te horen, maar het is belangrijk om open en eerlijk te zijn.”
De kracht van de minimaatschappij
In alle eerlijkheid bekent ze een best pittig gesprek te hebben gehad met Silvia Nikamp over haar nieuwe job binnen ’t Schoapie. Vooral omdat ze het gevoel voor ouder en kind en de passie voor het kind niet wil kwijtraken. “Gelukkig hoef ik me zeker niet alleen met beleidsplannen bezig te houden. Ik mag nu lekker meedenken met een casus, mee met gesprekken en ik doe alle intakes. Dan behoud ik in ieder geval wel het contact met ouder en kind”, aldus Lisa die ’t Schoapie zelf vaak omschrijft als een minimaatschappij. “We hebben van alles onder één dak en daarbij is het dus de uitdaging om een bepaalde rust en veiligheid te behouden voor de kwetsbare kinderen.”
Een breed palet aan kindzorg
Even voor de goede orde: kwetsbare kinderen zijn zeker niet alleen kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Ook kinderen met een voorsprong vinden een warm nest bij ’t Schoapie. “Daar zie je ook dat ze kunnen vastlopen in de reguliere opvang omdat ze net op een ander gebied begrip nodig hebben. Of handvatten en uitdagingen. Dat is per kind verschillend, dus het gaat erom dat je die situatie telkens opnieuw bekijkt en met de ouders bespreekt.”
Tussen wal en schip
Lisa Nijland ziet in de praktijk dat ’t Schoapie een mooie rol heeft om kinderen op te vangen die tussen wal en schip (dreigen) te vallen. Dat ze bijvoorbeeld een plek bieden in het gebied tussen een medisch- en een regulier kinderdagverblijf. En dat ze kinderen opvangen die net niet mee kunnen in het reguliere circuit, maar wel worden voorbereid op een onderwijssituatie. “Of het nu speciaal onderwijs is, speciaal basisonderwijs of regulier, dat maakt niet uit. Ouders willen niets liever dan een plek waar hij of zij zich prettig voelt. Hokjes of stempeltjes, daar houden we hier ook niet van.”
Samen toewerken naar een passende plek in het onderwijs
De praktijk leert dat ’t Schoapie soms drie kinderen heeft in een groep voor de specialistische kindzorg. Het maximum is bepaald op negen per dag. “Het is ook wel mooi als je op dat maximum kunt uitkomen”, vindt Lisa. “In het (speciaal) onderwijs krijgen ze te maken met grotere groepen kinderen, dus het is goed om er al aan te wennen. Het doel van voorschoolse begeleiding is namelijk ook dat we gezamenlijk toewerken naar een passende vervolgplek. Het is daarom belangrijk dat kinderen op deze leeftijd worden uitgedaagd om bepaalde stappen te zetten. Daar hebben we het wel veel met ouders over die later ook zien dat het heel goed gaat met hun kind. Dat is mede te danken aan de groepsdynamiek. Leeftijdsgenootjes kunnen iets triggeren dat wij niet kunnen losmaken. Weet je, ook voor ouders is het een proces. Daar nemen we samen de tijd voor.”
