Misschien is het iets voor ‘t Schoapie om een keer een parodie te maken op zo’n standaard wasmiddelenreclame. Dat de ouders, die gebruik maken van de kinderopvang bij ’t Schoapie, de wasmachine vaak moeten laten draaien, is een zekerheidje. Is dat erg? “Nee, totaal niet”, geven zussen Marloes en Laura uit Raalte aan. “Laat ze alsjeblieft zo lang mogelijk kind zijn. Ze moeten op jonge leeftijd al zoveel…”
Het is de relaxte houding die past bij de keuze voor kinderopvang in een plattelandsomgeving met dieren en veel outdoor speelplezier. Wat Marloes en Laura betreft, staat het ook model voor de samenwerking tussen ouders en ’t Schoapie. Dat zeggen ze als moeder én als lid van de oudercommissie.
Samen spelen, samen leren
Van de zussen was Marloes de eerste die met een kind naar ’t Schoapie ging. “In principe wil je het eerst zonder professionele opvang doen. Zo zijn we min of meer opgevoed. Dat je het zelf moet doen. Maar we vinden het ook belangrijk dat ze vroeg met andere kinderen in aanraking komen. Onder het motto ‘samen spelen, samen leren’.”
De onontdekte parel…
Als je dan ook nog in contact komt met een opvanglocatie in het buitengebied van Raalte dan lijkt het een ‘match made in heaven’. “Dit paste zo goed omdat we zelf zijn verwend met onze vader die ook altijd bezig was met het buitenleven en dieren”, stelt Marloes die constateerde dat hun samenwerking met ’t Schoapie in de vriendenkring leidde tot jaloerse blikken. “Zij kozen destijds voor andere opvangmogelijkheden, omdat ’t Schoapie in hun ogen te vroeg dicht ging. Inmiddels is de eindtijd naar 18.15 uur verschoven met zelfs uitloopmogelijkheden.
Modder en zand, klimmen en klauteren
Tijdens de rondleiding kregen ouders en kind meteen al het goede gevoel. Waar bij vele kinderdagverblijven het accent ligt op een kleine ruimte is de ruimte van ’t Schoapie een duidelijk pluspunt. Het buitenvermaak voert daarbij de boventoon. “Modder, zand, klimmen en klauteren. Ja, het sprak me meteen heel erg aan. Onze dochter heeft hier inmiddels ook al een plek gekregen. Kijk”, zegt ze terwijl ze op de mobiel een foto tevoorschijn tovert waarbij haar dochter helpt met het scheren van de schapen. “Dat gun je toch ieder kind? Dat op een natuurlijke manier leren om te gaan met dieren. Ik heb bij kinderboerderijen wel eens kinderen gezien die nog geen geit durven te aaien.”
“Hoe viezer hoe beter”
Dat haar jongere zus Laura ook bij ’t Schoapie terecht zou komen, was dus eigenlijk al voorbestemd. “In het eerste jaar heb ik mijn dochter heel bewust thuis gehouden, maar wel met de gedachte dat ze in het tweede jaar mooi naar Mariënheem zou kunnen. Ik was op de hoogte van de lange wachtlijst, dus we hebben ons tijdens de zwangerschap al ingeschreven. Nee, het is eigenlijk nooit in ons opgekomen om naar een andere kinderdagopvang uit te kijken. De omgeving is uniek. Ja, je krijgt inderdaad wel eens een vies kind thuis, maar dat vinden we helemaal niet erg. Sterker nog: hoe viezer hoe beter!”
Kippen en konijnen vangen
Dochterlief komt alleen maar thuis met enthousiaste verhalen. “Bijvoorbeeld dat ze mag helpen met het vangen van kippen en konijnen. Dan is ze hartstikke trots. Ze vindt het helemaal geweldig.” De combinatie met eigenaar Martin Nikamp, die de kinderen bij alles van het agrarische leven betrekt, is wat haar betreft dan ook een hele goede. “De kinderen lopen echt weg met boer Martin. Hij is zo laagdrempelig in het contact en kent echt alle namen van de kinderen uit z’n hoofd”, vertelt Laura.
“Er is geen vraag te gek”
Er komt geen overtogen woord over de lippen van de gezusters. Dat wil overigens niet zeggen dat ze niet met een (positief) kritische bril naar ’t Schoapie blijven kijken. Zeker ook vanuit hun rol als lid van de oudercommissie. “We krijgen echt het gevoel dat we als ouders worden gehoord en dat onze input wordt gewaardeerd. Er is geen vraag te gek! En we krijgen altijd een reactie terug op onze opmerkingen. Van eigenaar Silvia Nikamp of van één van de dames van kantoor.”
Echt een sfeer van ‘ons kent ons’
De oudercommissie is (natuurlijk) enigszins een apart fenomeen binnen ’t Schoapie. Dat is ook noodzakelijk voor de ‘onafhankelijke’ beoordeling en de functie als klankbord. Tegelijkertijd hebben de dames ook wel het gevoel tot een grote familie te behoren. Marloes: “In z’n algemeenheid heerst hier een sfeer van ‘ons kent ons’. Het mooie is dat de leidsters overal goed zichtbaar zijn en ook de kinderen van de andere groepen kennen. Bij ziekte hebben ze hier in principe nooit een invalkracht of zzp’er nodig. Het wordt intern opgelost, dus het blijft eigen.”
Eiwitarm dieet
Het versterkt het gevoel van veiligheid vinden de twee. En veiligheid moet je dan lezen in de betekenis van vertrouwen en geborgenheid. Marloes heeft een passend voorbeeld, “Onze dochter heeft een stofwisselingsziekte. Van tevoren zaten we dus best te dubben: kan ze naar de reguliere opvang of heeft ze specialistische kindzorg nodig? Daar hebben we veel gesprekken over gehad en is ook het nodige in een dossier vastgelegd. Door de korte lijnen weet je nu gewoon dat het goed komt met het eiwitarme dieet van mijn dochter.”
Plantaardige kaas van de leidster
Ze waardeert vooral ook de eerlijkheid bij ’t Schoapie. “Hoe graag of je het ook wilt, kunnen ze nooit 100% garanderen dat het meisje ergens een keer een ander stukje brood pakt. Zij kan het verschil aan de buitenkant niet beoordelen. Als de leiding het merkt, geven ze dat later wel aan, terwijl ze het ook heel gemakkelijk kunnen verzwijgen. Dat vind ik persoonlijk wel heel prettig. Net als het meedenken. Eén van de leidsters heeft zelfs haar plantaardige kaas met onze dochter gedeeld.” Het slotwoord is voor Laura: “Dat zijn nu van die voorbeelden hoe betrokken de leiding is bij het welzijn van de kinderen!”
