Soms hangt het leven van toevalligheden aan elkaar. Ellen’s moeder kwam als vrijwilliger van het Rode Kruis tijdens de avondvierdaagse over de vloer bij ’t Schoapie. Deze locatie fungeerde namelijk als vertrekpunt. Daar hing een bord ‘speciale opvang’ en dat prikkelde haar nieuwsgierigheid. “Ze ging meteen in contact met eigenaresse Silvia om te vragen wat dat inhield en lichtte ons later in over de mogelijkheden van de Bloemenweide”, vertellen Ellen en haar partner Jurry.
De rest is geschiedenis zullen we maar zeggen. Ze gingen kijken en waren meteen verkocht. “Eerlijk gezegd kenden we ’t Schoapie wel, maar alleen als regulier kinderdagverblijf. Wat ons het meest aansprak, was het gevoel dat ons kind hier zichzelf kan zijn. Dat er letterlijk en figuurlijk ruimte voor hem is. Soms moet hij zich aanpassen aan de groep en/of de leiders en dat is gezond, maar tegelijk is er maatwerk zodat hij goed tot zijn recht komt. Bij de Bloemenweide kijken ze naar wat hij en wij nodig hebben.”
Medische ellende
We gaan even terug in de tijd. Als we ze vragen om de eerste levensjaren van hun zoon samen te vatten, dan hebben ze niet veel woorden nodig: “We hebben het een en ander aan medische ellende meegemaakt.” Het jongetje blijkt over een ijzeren wil te beschikken en is een echte doorzetter. Nadat de medische situatie als stabiel werd bestempeld, konden Jurry en Ellen verder met het voornemen – de inschrijving was vroegtijdig geregeld – om kinderopvang in te schakelen. Net als ze eerder voor hun dochter hebben gedaan. De praktijk bleek echter weerbarstig. “We kwamen er snel achter dat hij in een reguliere groep met zo’n twaalf kinderen tegen zijn grenzen aanliep. Er was dus extra kennis en expertise nodig. Bij voorkeur op een plek waar men oog heeft voor het individuele kind.”
Van belletje naar bezoekje naar blijdschap
Het voorwerk van (schoon)moeder betaalde zich uit. Ellen en Jurry besloten te bellen met ’t Schoapie om een afspraak te maken. “We konden onze zoon meteen meenemen. Net zo handig omdat bij het gesprek ook de orthopedagoog aanwezig zou zijn. Vanaf de allereerste seconde voelde het voor hem en ons als een bijzondere plek. Echt een warm bad!”
“Een plek waar het kind wordt gezien!”
Nadat bij hun zoon al vrij snel werd vastgesteld dat hij ook allerlei uitdagingen ervaart bij de verwerking van prikkels blijkt de Bloemenweide een schot in de roos. “Er is daar veel respect. Voor zowel ouder als kind”, is de samenvatting. “Het is zo’n opluchting dat ons kind op een plek is waar het wordt gezien, waar hij ruimte krijgt en waar ze alle tijd voor hem hebben. Voor die tijd was het vooral een kwestie van alles zelf uitzoeken. Nu is een heel team van betrokken mensen met hem bezig.”
Op een natuurlijke manier en met kleine stappen
Ellen en Jurry kunnen er soms nog steeds niet bij met hun hoofd. Dat er op één locatie zoveel mensen met hun zoon in de weer kunnen zijn. Dat gaat van logopedie en kinderergotherapeut tot de leidsters en zelf het kantoor. “Als ze hem kleine stappen zien zetten, zijn ze soms net zo enthousiast. Dat is geweldig om te zien”, aldus de twee die zeker ook de onderlinge samenwerking willen benadrukken. “Het gaat allemaal heel natuurlijk. Er is veel ruimte voor afstemming met ouders en eventuele andere betrokken zorgverleners.”
Op tijd even gas terug
Niets ten nadele van de vorige opvanggelegenheid – “de leidsters waren daar ook hartstikke lief” – maar de Bloemenweide is wel een jas die hun zoon veel beter past. “Daar hadden we met een grote groep kinderen te maken en slechts twee leidsters. Er was wel individuele aandacht, maar niet in de mate als bij ’t Schoapie. En hier is specialistische kennis en ervaring. Dat doet hem goed. In het begin was hij angstig en heel prikkelgevoelig, maar dat gaat steeds beter. Ze kennen hem zo goed dat ze goed in de gaten hebben wanneer het emmertje vol is. Dan weten ze wat te doen en nemen ze even tijd voor een 1 op 1. Samen de dieren voeren of even bijkomen in de snoezelruimte.”
Een gigantische ontwikkeling
Hun zoon was 2 jaar toen hij bij de Bloemenweide kwam. Als we hen spreken, zijn we bijna twee jaar verder in de tijd. “Onvoorstelbaar wat een gigantische ontwikkeling hij heeft doorgemaakt. Verbaal kon hij bijna niets, nu weet hij de taal goed te gebruiken. We denken zelf dat het veel te maken heeft met de omgeving. Het is echt op het kind afgestemd en hij is een echt buitenkind met veel bewegingsbehoefte. Dat hij hier veel naar buiten kan en naar de dieren gaat, helpt hem fantastisch. Tegenwoordig staat hij elke dag bij de voordeur mt de vraag of de Bloemenweide vandaag open is…”
Zoveel moois en slechts vijf kilometer verderop
Jurry en Ellen wilden graag meewerken aan deze blog. Om – zoals ze het zelf aangeven – iets terug te kunnen doen voor de leidsters en alle specialisten die betrokken zijn bij de Bloemenweide. En vooral ook om andere ouders, die nu misschien nog zoekende zijn, te helpen. “Het is fijn als men eerder en gemakkelijker de weg weet te vinden. Wij waren destijds ook slechts bekend met (medische) kinderdagverblijven. Als we dit eerder hadden geweten, hadden we ook eerder de stap gezet. Niet te geloven dat het voor ons slechts vijf kilometer verderop is gelegen. Toch?”
